Jeroen Simonis walks in front of Huis Doorn
© Bring yourself NBTC
Bring yourself

Een stukje wereldgeschiedenis in Doorn

Net na de Eerste Wereldoorlog in 1918 vertrok de verbannen Duitse keizer Wilhelm naar Nederland. Hoe beleefde Wilhelm hier in Huis Doorn de laatste twintig jaar van zijn leven? Het is er nog allemaal, en geheel in originele staat.

Bring yourself, Jeroen will do the same

Jeroen Simonis is 43 jaar. Hij is huismeester en collectiemedewerker bij Huis Doorn.

Huis Doorn is uniek in Nederland als woonplaats van een gevluchte keizer, een man die in hoog aanzien stond. Wilhelm leefde hier in ballingschap met al zijn eigen meubels en voorwerpen, dus onze collectie is ook hoogwaardig. Er zijn destijds meer dan zestig wagonladingen vol persoonlijke spullen per trein meegekomen. Al die spiegels, kasten en tafels uit de Duitse paleizen kun je nu bewonderen in dit bescheiden landhuis in de gemeente Doorn op de Utrechtse Heuvelrug.

Huis Doorn bird view front - top view

Authentieke weergave

Huis Doorn interior dining room with set table

Wat Huis Doorn bovendien zo speciaal maakt, is dat alles zo oorspronkelijk bewaard is gebleven. Het is na de dood van Wilhelm in 1941 meteen een museum geworden. Er is als het ware een stolp over het huis heen gezet. Wat je nu ziet is een authentieke weergave van hoe Wilhelm hier leefde, onaangetast door de tijd of generaties bewoners voor of na hem. Dankzij bronnen en foto’s kunnen we het precies zoals vroeger laten zien. Inclusief heel gewone gebruiksvoorwerpen, zoals zijn sloffen, wattenstaafjes, sigaren en briefpapier, zijn bril en het krantje op tafel.

Het is een eer om voor het ‘huis’ te zorgen, en door te geven aan de volgende generaties.

Personeel van de keizer

eroen Simonis posing in room House Doorn

Mijn rinkelende sleutelbos geeft toegang tot álle vertrekken en kamertjes van Huis Doorn. Maar wat ik persoonlijk het allermooiste vind aan mijn functie, is dat ik ook op het landgoed woon. In het poortgebouw, als het ware als huismeester van de keizer zelf. Het gebouw is destijds door Wilhelm gebouwd als werkruimtes en de woning van de rentmeester. Hoe moet het honderd jaar geleden zijn geweest om op het landgoed te werken? In het ‘huis’ – zo noemen we hier Huis Doorn - geven we speciale rondleidingen waarin we het dagelijks leven vanuit dit perspectief laten zien. We nemen je mee naar de keuken, de waskamer en via de dienstentrap naar de personeelsvertrekken op zolder.

Jeroen Simonis in carriage in front of Huis Doorn

Veel kastelen kunnen ook in deze tijd alleen functioneren – en dagelijks vele bezoekers ontvangen - door het werk van hun personeel. Zowel grote kastelen als kleinere landgoederen zijn echte vrijwilligersorganisaties. Ook kastelen als Slot Loevestein, het Muiderslot, Kasteel Amerongen of Slot Zuylen kunnen niet zonder een huismeester en de vele vrijwilligers. Zij geven rondleidingen, onderhouden de weelderige interieurs, het meubilair en de vloeren, poetsen het zilverwerk en snoeien de rozenstruiken.

Huismeester in control

Jeroen Simonis opens the doors of Huis Doorn

Het belang van een functie als huismeester kan je niet onderschatten op Huis Doorn. Ik ben verantwoordelijk voor het onderhoud en de veiligheid, het openen en sluiten van de gebouwen en het aanspreekpunt voor alle vrijwilligers die hier werken. Op Huis Doorn hebben we bijvoorbeeld slechts vijf mensen in vaste dienst en bijna tweehonderd vrijwilligers. Soms spring ik bij als rondleider, ik signaleer onveilige situaties en ik leid dagelijks alles in goede banen. Deze rol is mij echt op het lijf geschreven. Het is een geweldige baan, nooit saai, geen dag is hetzelfde. Bovendien is het een eer om voor het ‘huis’ te zorgen, en door te geven aan de volgende generaties.